Urodzony 16 stycznia 1964 r. w Tarnowie. Ojciec dziennikarz, matka polonistka. W 1987 r. ukończył historię ze specjalnością nauczycielską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Temat jego pracy magisterskiej brzmiał: „Wschód w twórczości Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego"; była to rozprawa z pogranicza historii i literatury. Chciał uczyć w szkole, przeszkodziło mu jednak zaangażowanie w „Solidarność”, które poskutkowało zakazem nauczania historii. Zajmował się dziennikarstwem sportowym (m.in. w krakowskim „Tempie”), redagował tarnowski oddział dziennika „Czas Krakowski", pracował też w Muzeum na Zamku w Dębnie. W Tarnowie współtworzył Ośrodek Teatru „Warsztatowa", istniejący w latach 1992-1997. W jego ramach prowadził alternatywny „Teatr Na Skraju”, w którym wystawił m.in. „Kraj świata” Janusza Andermana. W 1992 roku wydał „Zielonego Jaśka" - biografię Jana Bielatowicza, wychowanego w Tarnowie pisarza emigracyjnego.
W sezonie teatralnym 1992/93 został zastępcą kierownika artystycznego Centrum Sztuki – Teatru Dramatycznego (CS-TD) w Legnicy. W 1993 r. zamienił rodzinny Tarnów na Wrocław. 4 sierpnia 1994 r. objął funkcję dyrektora CS-TD. Już na tym stanowisku ukończył Wydział Reżyserii Dramatu w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, realizując na legnickiej scenie swój spektakl dyplomowy - "Trzech Muszkieterów" (1995). W pracy dyplomowej zajął się teatrem w twórczości Vladimira Nabokova.
Jako dyrektor legnickiej sceny, przemianowanej 1 sierpnia 1999 r. na Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, zaprosił do współpracy młodych absolwentów wrocławskiej i krakowskiej szkoły teatralnej, tworząc w ten sposób teatr prawdziwie pokoleniowy. Niekonwencjonalne myślenie tej grupy pozwoliło na realizację wielu wyjątkowych przedsięwzięć. Należały do nich przede wszystkim reżyserowane przez Jacka Głomba widowiska, grane w naturalnych przestrzeniach miasta: „Pasja" Mieczysława Abramowicza (1995) w legnickim Kościele Mariackim (wystawiana później w świątyniach całej Polski), „Zły" wg Leopolda Tyrmanda (1996) w poniemieckiej fabryce amunicji, „Don Kichot Nocą", oryginalny dramat Krzysztofa Kopki (1997), oparty na słynnej powieści Cervantesa, oraz "Trzej Muszkieterowie", przeniesieni ze sceny w plener – na dziedziniec Zamku Piastowskiego w Legnicy; wreszcie Szekspirowski „Koriolan" (1998), grany na terenie byłych pruskich, a następnie radzieckich koszar. Następne lata zaowocowały m.in. „Balladą o Zakaczawiu” Macieja Kowalewskiego, Krzysztofa Kopki i Jacka Głomba (2000), graną w nieczynnym od kilkunastu lat kinie „Kolejarz”, „Hamletem, Księciem Danii” Williama Szekspira (2001), wystawianym w zrujnowanej sali teatralnej z lat 30., a także „Szawłem” Roberta Urbańskiego w magazynie pofabrycznym (2004) oraz „Otellem” (2006) i „Kochankami z Werony” (2011) w przestrzeni znanej z realizacji „Hamleta”.Do budynku teatru powrócił sztuką Roberta Urbańskiego "Wschody i Zachody Miasta" (2003), której bohaterem jest właśnie teatralny gmach, przez który przetacza się dwudziestowieczna historia Legnicy - niemiecka, rosyjska, żydowska, wreszcie polska.
W 2005 r. na zamówienie TVP Głomb zrealizował widowisko muzyczne „Kwiaty polskie” wg Juliana Tuwima, zamykające IV edycję Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w Łodzi.
Przedstawienia Jacka Głomba doczekały się rejestracji ("Pasja", 1996) i wersji telewizyjnych („Ballada o Zakaczawiu, reż. W. Krzystek, 2002; „Wschody i Zachody Miasta”, reż. J. Głomb, 2005). Spektakl „Operacja Dunaj” (2006) stał się inspiracją dla filmu fabularnego, którym Jacek Głomb zadebiutował na ekranach kin. Światowa premiera „Operacji Dunaj” odbyła się na festiwalu w Karlowych Warach w lipcu 2009 roku. Od tamtej pory film odwiedził festiwale w Polsce, Czechach, Bułgarii, Niemczech, Austrii, Portugalii, USA, Turcji, Indiach, na Islandii i na Litwie.
Po Polsce, Europie i świecie wędrują również spektakle Jacka Głomba, oglądane nawet w tak odległych krajach jak m.in. USA (tournee z „Otellem” w 2006 r.) czy Rosja (tournee po teatrach Syberii i Rosji europejskiej z „Palę Rosję! – opowieścią syberyjską” w 2009 r.).
Wśród licznych nagród i wyróżnień, którymi uhonorowano Jacka Głomba, należy wspomnieć nagrodę za reżyserię "Złego" w III Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (1997), Statuetkę "Rudolfiny" za szczególne osiągnięcia na rzecz rozwoju województwa legnickiego (1997), nagrodę dla "Koriolana" jako najlepszego spektaklu szekspirowskiego w Polsce w sezonie 1998/99 (wyróżnienie przyznawane co roku przez gdańską Fundację Theatrum Gedanense), cały szereg nagród za „Balladę o Zakaczawiu”: nominację do Paszportu Polityki, „Dolnośląski Brylant” 2000 w Plebiscycie Widzów, Czytelników i Słuchaczy w kategorii Wydarzenie Kulturalne Roku, Nagrodę im. Konrada Swinarskiego przyznawaną przez miesięcznik „Teatr” dla najlepszego reżysera sezonu 2000/2001, Główną Nagrodę w VII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. W 2002 r. Dolnośląskie Media uhonorowały Jacka Głomba „Dolnośląskim Brylantem Roku 2001” w kategorii Osobowość Twórcza Roku. W 2002 roku uhonorowano go Złotym Krzyżem Zasługi. W 2003 roku otrzymał Dolnośląski Klucz Sukcesu w kategorii „największa osobowość w promocji regionu”. Został również laureatem Nagrody Miasta Legnicy za rok 2006 i dwukrotnie Nagrody Marszałka Województwa Dolnośląskiego (2007 i 2010) Za Otella wg Williama Szekspira zdobył nagrodę dla najlepszego reżysera X Międzynarodowego Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku (2006), za Zabijanie Gomułki wg Jerzego Pilcha (2007, zrealizowane w Teatrze Lubuskim w Zielonej Górze) zaś nagrodę reżyserską XIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Oprócz działalności ściśle artystycznej Jacek Głomb angażuje się w najróżniejsze działania społeczne. W kierowanym przezeń teatrze prowadzone są od lat zajęcia z zakresu edukacji teatralnej dla dzieci, młodzieży i dorosłych, także dla osób niepełnosprawnych umysłowo. Z jego inicjatywy powstał w Legnicy Ośrodek Nowy Świat, aranżujący m.in. międzynarodowe spotkania młodzieży. Od lat Głomb zabiega o powstanie na Zakaczawiu – w legnickiej dzielnicy „biedy i występku” – Centrum Edukacji Dzieci i Młodzieży (w sali byłego teatru varietes, w którym wystawił spektakl „Łemko” na inaugurację I edycji Festiwalu „Miasto”).
Jacek Głomb jest żonaty (z Małgorzatą Bulandą–Głomb, scenografem), ma dwóch synów.
